Η συστημική υπαρξιακή ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το άτομο όχι ως μεμονωμένη οντότητα αλλά ως μέρος των συστημάτων στα οποία ανήκει. Μέσα στα συστήματα αυτά τα μέλη αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται, με αποτέλεσμα η κατανόηση της συμπεριφοράς του ενός να συνδέεται άμεσα με την κατανόηση της συμπεριφοράς των άλλων. Αυτή η διαδικασία φανερώνει τους τρόπους με τους οποίους τα μέλη έχουν μάθει να επικοινωνούν μεταξύ τους, με γνώμονα τον ρόλο που το καθένα από αυτά έχει αναλάβει μέσα στο σύστημα. Έτσι, οποιοδήποτε σύμπτωμα φέρει το κάθε άτομο στη θεραπεία, θεωρείται ότι αντανακλά τη δυσλειτουργία όλου του συστήματος, το οποίο δεν επιτρέπει την αλλαγή και την εξέλιξη.

 

Μέσα στη διαδικασία της θεραπείας τα άτομα αρχίζουν σταδιακά να αναγνωρίζουν τα δυσλειτουργικά μοτίβα μέσα στα οποία έχουν μάθει να αλληλεπιδρούν, καθώς και την επίδραση που αυτά έχουν στο παρόν τους. Mέσω της βαθύτερης γνώσης του εαυτού και του περιβάλλοντος τους, συνειδητοποιούν πως το παρελθόν μπορεί να επηρεάσει τη προσωπική τους ιστορία αλλά όχι να τη καθορίσει. Αποδίδεται έτσι στα άτομα η προσωπική ευθύνη, και άρα η δύναμη, να τροποποιήσουν εκείνα τα δυσλειτουργικά μοτίβα που στέκονται εμπόδιο στην εξέλιξη τους. Καταφέρνουν έτσι να επιφέρουν την αλλαγή που επιθυμούν και να νοηματοδοτήσουν εκ νέου τη ζωή τους με γνώμονα την αυθεντικότητα.