Η ερωτική σχέση χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα, καθώς εξισορροπεί ανάμεσα στην εγγύτητα και την αυτονομία. Στην αναζήτηση αυτής της ισορροπίας το κάθε μέλος φέρνει ως παρακαταθήκη τις παρελθοντικές εμπειρίες του, οι οποίες συχνά δημιουργούν μη ρεαλιστικές προσδοκίες μέσα στη σχέση και δυσχεραίνουν τη λειτουργικότητα της.

​

Ο στόχος στη θεραπεία ζευγαριού είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς πλαισίου μέσα στο οποίο οι θεραπεύτριες/ες θα μπορέσουν με ουδετερότητα να συμβάλουν στην αλλαγή του επικοινωνιακού μοτίβου του ζευγαριού μέσα από την αμφισβήτηση της κατασκευής της πραγματικότητας τους. Μέσω αυτής της διαδικασίας μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να επεξεργάζονται τα δυσλειτουργικά μοτίβα που κουβαλούν από τις οικογένειες τους και τείνουν να επαναλαμβάνουν μέσα στη σχέση. 'Ετσι, αρχίζουν σταδιακά να απεγκλωβίζονται απ’ αυτά τα μοτίβα και μέσα από τη δύναμη της επανορθωτικής εμπειρίας να ανακαλύπτουν πιο λειτουργικούς τρόπους επικοινωνίας.