Η εφηβεία είναι η μεταβατική περίοδος από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Σ’ αυτή την περίοδο τα έφηβα άτομα καλούνται να διαχειριστούν όλες τις αλλαγές που συντελούνται μέσα τους (π.χ. βιολογικές, ψυχολογικές) και επηρεάζουν την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Για να μπορέσουν να το κάνουν αυτό, χρειάζεται να ανήκουν σε ένα στέρεο οικογενειακό σύστημα, το οποίο προάγει την αυτονομία και την εξέλιξη παράλληλα με την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να το αμφισβητήσουν χωρίς να φοβούνται πως αυτό θα καταρρεύσει.

 

Ο στόχος της ατομικής ψυχοθεραπείας είναι να βοηθήσει τα έφηβα άτομα να επεξεργαστούν και να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προκύπτουν από τη παραπάνω διαδικασία μέσα σ’ ένα πλαίσιο αποδοχής και εμπιστοσύνης. Έτσι, θα μπορέσουν να διερευνήσουν την ταυτότητα τους και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους με ασφάλεια, θέτοντας έτσι πιο γερά θεμέλια στη μετάβαση τους στην ωριμότητα. Στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας εφήβων είναι απαραίτητη η παράλληλη ψυχοθεραπευτική εργασία των γονιών.